Nowy Ekran za progiem bankructwa - w Polakach burza

To fakt – po okresie wzlotów i zachwytów okazało się, że król jest nagi. Z publikowanych raportów nie bardzo wynika co się stało i dlaczego tak, a nie inaczej. Dlaczego nie było kasy dla najętych administratorów, a była dla kogoś tam innego. Forsowano określone nazwiska, ale nikt nie pisnął w przedmiocie usprawiedliwienia tych czynności. Nie ma informacji kto ile dostawał i za co. Jest za to wczorajsze wezwanie, by wpłacać na coś bliżej nieokreślonego, bez ustalenia praw wpłacających. Pocałujta w d… wójta! Tak to i ja mogę ogłosić, że od jutra mam blog zamknięty, dwa złote za wejście. Nie promuję tu nikogo poza sobą, dużo za pisanie nie biorę, reklamiarstwa nie uprawiam – więc niby sprawa czysta.

Poważnie to dzieje się coś niedobrego z osobami zarządzającymi różnymi przedsięwzięciami medialnymi. Innymi słowy jak to od dawna piszę: coś jest nie tak z polskimi wydawcami. I tłumaczenia p. Opary, właściciela NE że on nie wiedział, że on przyzwyczajony do prawa australijskiego można o kant stołu rozbić. Na przykład jednym krótkim „jak nie potrafisz nie pchaj się na afisz”. Ale nie to jest najgorsze. Za sprawą „oparowych” pieniędzy ktoś jednak cały ten czas sławy zażywał i wypłaty brał. Dzisiaj pieczeniarze nabrali wody w gęby i nie dają głosu ani-ani. Niektórzy jak Łazarz przejdą pewnie do tytułów papierowych, którymi dowodzą takie tuzy intelektu, jak po wielokroć tu krytykowany Piński, przepisywacz o mentalności szeregowego pracownika PAP-u. Reszta pewnie jakoś sobie radę da, gdzieś w kwartalniku, albo większym przedsiębiorstwie „na odcinku PR-u”. Pozostanie niesmak i głośnie wrzaski, że „oto umarło ostatnie niezależne medium w Polsce”. Gówno prawda!

Tymczasem w Polakach.eu dalej spór kto ma odejść, a kto niewinny, to spór zainicjowany tekstem właściciela portalu. Jak to już wielu osobom mówiłem: zły strzał z tekstem pierwotnym, zła obrona racji, w efekcie będzie pewnie kilka odejść, zapiekła i odkładająca się złość i dalsze memłanie tych samych treści we własnym kłótliwym gronie. To nie byłoby jeszcze takie złe, gdybyśmy mogli jutro czy pojutrze spotkać się osobiście i przegadać pewną strategię dalszych czynności. Podejrzewam wszakże, że to akurat nie jest możliwe, bractwo rozrzucone po całej zimowej Polsce, nie da się zgromadzenia zadekretować. Więc zostawmy na razie te zgromadzeniowe pomysły. Tak, zabierałam i ja głos w przedmiotowej sprawie, można to sprawdzić, wpisy długaśne, stąd w tym miejscu chwila milczenia. Niewiele to wszystko dało. Z dorosłymi (albo takimi, którzy wierzą w swoją nieomylną dorosłość) ludźmi sprawa jest trudna. Uważają, że mogą iść w dowolną stronę, dowolne rzeczy wyczyniać, a konsekwencje i tak poniesie kto inny. Prawda jest taka: drugi raz w krótkim czasie (mniej niż rok) otrzymałem przekaz, że coś oto ma zdążać w „tym” kierunku, a nie w „tamtym”. Też coś mi się wewnętrznie buntuje. Tyle że ja mam swojego mcastillona czyli tę stronę… Inni nie.

Wniosek? Prosty: jeżeli ktokolwiek grał na atomizację członków internetowych portali to może swojemu przełożonemu zameldować „Rozkaz wykonano!” Zanim „pojedynki” odbudują co zawalone – upłynie przynajmniej rok. Kupa czasu, panowie, kupa czasu!...

M.Z.

Fot. blog.pracuj.pl