KWESTIA PROPORCJI

Nie pasjonuję się wydarzeniami na Ukrainie, uważam bowiem, że docierają do nas informacje obrobione, spreparowane i celowo albo pomniejszone – albo powiększone. W ostatnim tekście o tym kraju posłużyłem się zdjęciem, na którym „pokojowym” manifestantom ktoś rozdaje widły. Dzisiaj sieć obiega fotka, na której ukraiński milicjant leży na chodniku z wyłupionym okiem. Płoną wojskowe transportery. Ktoś dowozi stare opony i podpałkę. Jak to wszystko zgrać ze sobą? Nie da się. Ktoś starannie zaciera proporcje.

Proszę teraz wykonać jeszcze jedną pracę: zestawić to wszystko z tym, co nam się serwuje z obrazkami z Marszu Niepodległości na przykład z roku 2012. Dlaczego tak? Po prostu – bo był to marsz najdokładniej fotograficznie i filmowo udokumentowany. Pamiętacie wszyscy te fotki i filmiki. Czy u nas płonęły stosy opon? Były barykady? Rzucano butelkami z benzyną? Niszczono prywatne samochody? NIE! I wszyscy to wiedzą: takich zdarzeń w Warszawie NIE BYŁO!

Dlaczego zatem maszerujących ochrzczono mianem antypaństwowej swołoczy? Dlaczego w tłum wpuszczono precyzyjnymi rozkazami stada policyjnych prowokatorów z kapturami na tępych łbach? Dlaczego naprzeciw wózkom z dziećmi ustawiono opancerzone bandy i kazano strzelać gumowymi kulami kobietom do tych band należącym? Dlaczego wtłoczono w polskie umysły obraz dobrego rządu i paskudnych, warcholących obywateli, którzy z nudów postanowili zniszczyć to, co władcy naszej krainy mieli ukraść za rok i dwa?

Dzisiaj ukraińskie rozruchy to „słuszny protest oburzonych obywateli”. Wczoraj polski absolutnie pokojowy marsz to granda godna spluwy i kajdanek. Kijów zamknięty i ta „zbrodnia” woła o zemstę „postępowej” Europy. Nie wpuszczą ich do Polski i Austrii, pewnie pozabieraja na granicach paszporty. Kiedy w 2012 roku kontrolowano wszystkie autokary z uczestnikami Marszu Niepodległości zmierzajacymi w kierunku Warszawy i robiono to tak, by nikt nie zdążył na czas i miejsce zbiórki – to czyniono to „w trosce o obywateli”. Rudy Alibaba doskonale wie ile czeka się w kolejce do lekarza, a potem na operację – ale dzisiaj zaprasza rannych z Kijowa do polskich szpitali. Na które miejsce kolejki? Za czyje pieniądze? Gdzie pomieści „uchodźców” bez dokumentów? Przydzieli im mieszkania odebrane na drodze szalejących egzekucji komorniczych? Dlaczego rzekomy jego parlamentarny przeciwnik z wrogiej partii, tak, ten o wyglądzie i mentalności kurdupla, śpiewa dziś z Ryżym w jednych chórze?

Robią nam wodę z mózgu. Na obrotach, których ta propagandowa maszyna już wkrótce nie wytrzyma. Czy nie zdają sobie sprawy z faktu, że tym samym pokazują ludziom jak należy postępować z niechcianymi prawami, przepisami i ludźmi je na siłę wprowadzającymi? Co stanie się z miotaczem brukowej kostki z Kijowa gdy przyjedzie już do Polski, podleczy się i obije mordę niechcianemu administratorowi? W jaki sposób przestanie „być bohaterem”?

M.Z.