IM BYŁO ŁATWIEJ?

Gdzieś wyczytałem ten tytuł, to podejście do sprawy, pisał o tym jeden z blogerów 3Obiegu. I jego teza była taka, że na przykład konspiratorzy II wojny światowej mieli łatwiej, bo choć w dramatycznych okolicznościach niosących śmierć i zniszczenie – to jednak uczestniczyli w dobijaniu czegoś, co historycznie chyliło się ku upadkowi. To jest zdanie co najmniej ryzykowne, mało kto jest przekonany, że tak było naprawdę, to znaczy, że oni tak właśnie sądzili – ale niechaj już zostanie.

 Drugą część twierdzenia tego autora natomiast w jakimś sensie potwierdzam: my dzisiaj mamy fatalnie, bo nie tylko władza nie odpuszcza, ale przeciwnie, obręcz  na szyi staje się coraz bardziej uwierająca i ciasna. A metody jej podkręcania coraz doskonalsze i wszechobecne. Co prawda formalnie nie podlegamy niewoli obcego pana przyodzianego w wysokie oficerskie buty – ale czy tak jest faktycznie i czy podległość pod elegancko ubranego bankiera lub pozornie wyluzowanego komornika jest taka dużo lepsza?

Ostatnie bezpośrednie rozmowy ogólnie rzecz biorąc o polityce i wielu jej wymiarach prowadzę w biegu, a to przed pełnym świątecznego ruchu sklepem, a to maszerując do dentysty (moje nieszczęścia to zawsze sobota albo nadchodzące święta!) – więc nie są to w żaden sposób pogłębione dialogi. Niemniej jednak i tu jak się okazuje możliwe są kwiatki. Jeden z sąsiadów chciał mnie ostatnio zaskoczyć czymś, co pozornie nie mieści się w jego sposobie pojmowania polityków - i wybrzdąkał, że oto zgadza się z Komorowskim, bo ten oświadczył ponoć, że pycha poprzedza upadek. Gładkie sformułowanie, prawda? Aż wypada się zgodzić – gdyby nie świadomość, że ludzie wypowiadający podobnie „słuszne” tezy mają na ogół na myśli wszystkich, tylko nie siebie i swoich kumpli. Bo w tym wypadku gdyby owo prawo ogólne miało natychmiastowe zastosowanie to czyż marszałek Sikorski nie powinien przewrócić się na równym? I już wszystko jedno, czy jako szef Sejmu, czy wójt gminy Chobielin Dwór, to bez znaczenia, po prostu miło byłoby obserwować zjazd z górki na dupie tego osobnika. O którym zdaje się nikt dzisiaj nie ma dobrego zdania – a niektórzy życzą mu wręcz nagłej śmierci… Osobiście uważam go za bufona klasy międzynarodowej wschodniej. Taki socjalistyczny baron Munchausen: oryginał jak wieść głosi z błota czy innej topieli zawsze wydostawał się ciągnąc się mocno za własne włosy.

Okres końca roku to też czas, w którym na każdym szanującym się portalu internetowym istny wysyp tzw. „analityków”. Nie wspominam tu już o moich „ulubionych” Polakach.eu.org, tam taka nawała poważnych enuncjacji, że lada moment okaże się, iż podróż do toalety to też nic innego, jak wynik upartej pracy jakichś masonów. Bezczelny autor tych pierdół właśnie stał się ekspertem i analitykiem, śmiało po powrocie na łamy rozdziela gwiazdki i ordery – ale powiem szczerze, że to już nie emocjonuje mnie jak kiedyś. Poziom absurdu przekroczył granice pojmowania – i bardzo dobrze, tylko machnąć ręką i nie zawracać sobie gitary. Gorzej w Ekspedycje, 3Obiegu i Salonie24: miejscowi eksperci i analitycy działają zgodnie i w jednym chórze: Putin zły, oj, bardzo zły! Różnie to się uzasadnia, od kato-talibskich bredni Circ, przez „zamyślenia” P. Pietkuna czy pierdoły A. Michty– ale wyraźnie widać, że ktoś tym wszystkim musi sterować, skoro osiągnięto takie mistrzostwo chóralnego śpiewu. W Salonie Coryllus mocno dźwiga w górę Toyaha, moim zdaniem coraz słabszego, aż dziw bierze, że mu jeszcze żyłka pierdząca nie pękła. Po co? Ano pewnie po to, bym dajmy na to ja przestał zajmować się lokalną polityką i pomyślał o sytuacji wydawnictw w ogóle, a w szczególności promujących coś, czego szczerze nie cenię i nie znoszę, czyli komiksów. OK. Nie zauważył tylko biedak, że właśnie wczoraj TVN wyemitowała spory materiał o sukcesie komiksu dla zawałowców. Dwójka lekarzy to narysowała i wydała, pacjenci wyją ponoć z radości, bo wreszcie „zrozumieli”. Przebitka na rysunki – i już wiadomo, że oto do rangi sztuki podnoszona jest twórczość naścienna poziomu kibli szkolnych. Czy na pewno o to właśnie chodziło analitykom wydawniczym? A może tylko o to, by w tej uparcie bitej pianie „znawstwa” ich nieudane produkty jednak znalazły nabywców?

Komu i kiedy było łatwiej – oraz z jakiego powodu? Zamęt współczesności spowodował, że niektórym niesposób już wytłumaczyć, iż bez komórek można żyć, w stanie wojennym (rocznicę właśnie obchodziliśmy niedawno) tego nie było, a życie towarzyskie i konspiracyjne kwitło. Czy łatwiej? Nie potrafię potwierdzić. Na pewno inaczej. Łatwiej za to pisało się bibułowe analizy rzeczywistości: ponieważ zachowało mi się jeszcze kilka takich wydawnictw powiem tyle, że kiepski tam styl jak cholera. Żarliwy – tak. Widać taka była potrzeba i to właśnie okazywało się nośne.

M.Z.