FABRYKA PARIASÓW?

 Swojego czasu sporo pisałem o tym, że dla współczesnych, mentalnych sowietów stabilność ludzkiego trwania, a zwłaszcza stabilność oparta o własność jest kategorią wrogą - do natychmiastowego, brutalnego unicestwienia. Własność to metafizyczny, niechciany twór, który czyni właściciela niezależnym od kaprysów aktualnej władzy – a więc czyni kimś, kto nie ma prawa w ogóle istnieć. Dlaczego? Ponieważ istotą władzy współczesnego polskiego typu jest mieć kaprysy i nie znosić względem nich sprzeciwu! W mieście stołecznym Warszawa wprowadzono w roku 1944 (na Pradze) i w 1945 (w reszcie ruin miasta) na ruską modłę pojęcie kwaterunku (mało kto pamięta dzisiaj, że to pojęcie wojskowe). I to  się władcom tak spodobało, że w różnej formie trwa do dzisiaj. Będziesz grzeczny, będziesz głosował jak ci każemy, nie będziesz bruździł: pozwolimy ci żyć i cierpliwie znosić kolejne upokorzenia. Nie będziesz - POD MOST! Do kanałów, albo jeszcze lepiej na cmentarz! Porzuć wszelką myśl o nadziei, sterowaniu własnym losem, planowaniu rodzinnym, przyszłości. Nie masz do tego żadnego prawa! WYDZIEDZICZAMY CIĘ PO WSZE CZASY!!!

W roku 2001 podpisaliśmy z władzami miasta stołecznego Warszawy umowy dotyczące najmu lokali o zwiększonym metrażu i podniesionym komforcie. To były umowy o charakterze cywilno-prawnym. Ale bodaj ważniejsze jest to, że zanim do parafowania dokumentu doszło każdy nowy lokator domu Abramowskiego 9 zobowiązany był do zdania innego lokalu. Położonego w ściśle określonym obszarze miasta. Wypieszczonego, odbiór należał do szczególnie rygorystycznych (moje „zdawanie” kosztowało mnie wówczas 11 tysięcy złotych, zażądano doprowadzenia mieszkania do stanu, w jakim NIGDY PO WOJNIE się nie znajdowało!). Dodatkowo kaucja, opłata przetargowa i już tylko czekanie czy zmieścimy się na liście, mogli nas przecież wyprzedzić inni „zdający”, oferując miastu coś o większym metrażu. Skracając: niżej podpisanemu udało się. Nadludzkim wysiłkiem zdał stare mieszkanie,ponad czterdzieści parę metrów kwadratowych. To nowe na Abramowskiego było piękne, przestronne, zdawało się też przyjazne. Wtedy jeszcze nie słyszałem pękających tynków, paczącej się podłogi i odpadających kafelków. Gdzie? Wszędzie, gdzie je położono. Pewnie dlatego w następnych latach DWUKROTNIE naprawiano „niedociągnięcia”. Niestety bez skutku – co się działo wtedy dzieje się nadal. Ktoś wybrał firmy dyletantów i nierobów, ktoś nie dopilnował swoich obowiązków, zadbał za to o skuteczne dojenie lokatorów. Standard nie poprawił się. Dom wpada w ruinę, nie ma stałego dozorcy, ma za to bezsensowną „ochronę”, która rzecz jasna nie chroni niczego przed niczym. Za mniej więcej 10 tysięcy złotych miesięcznie.

Czy umowa cywilno-prawna jest źródłem prawa? Zdaniem biegłych jurystów jak najbardziej. Wiąże strony w sposób trwały i nie dopuszcza jednostronnego wypowiedzenia. Ale to dla miłośników sowieckiego kwaterunku pryszcz… Lokatorzy w jednym tylko roku 2013 DWUKROTNIE otrzymali podwyżkę czynszów, która nie wynika z umowy najmu. Bo ta reguluje możliwe podwyżki precyzyjnie: raz w roku o stopień inflacji zgodny z ustaleniami GUS. Kropka.

Tymczasem kolejne pismo podwyżkowe zawiera dodatkowo rzecz po prostu groźną: mianowicie sformułowanie takiego rozwiązania, że jeśli komuś większa płatność się nie podoba to może opuścić lokal BEZ ODSZKODOWANIA i bez prawa do zwrotu chociażby tego dobra, które zdane zostało na rzecz miasta przed zasiedleniem mieszkania na Abramowskiego. Jak to rozumieć? Po prostu: my, miasto, bierzemy co nieopatrznie dałeś, ty maszerujesz pod most. Bez ceregieli, bez ogródek, jasno i w duchu reinterpretowanego podstawowego obowiązku samorządnej gminy, która nie wysiedla lokatorów do nikąd, ale dba o ich podstawowe potrzeby mieszkaniowe. Z tym że umówmy się – to tylko jakaś tam teoria czasu dawno minionego…

Tak więc wydziedziczanie trwa dalej. W najlepsze. Ot taka sobie niewielka w perspektywie Świata polska fabryczka hinduskich pariasów. To znaczy ludzi tkwiących tak nisko w hierarchii społecznej, że już wręcz bez praw…

M.Z.