ZAJMOWAŁEM SIĘ KIEDYŚ...

… wytworami umysłów z gruntu lewicowych, żeby nie powiedzieć lewackich. I popełniłem kilka felietonów, w których mniej czy bardziej udatnie starałem się wytknąć nie tyle wady takiego rozumowania, co wskazać na skutki wcielania lewackich zasad w życie. Niestety próby takie nie tylko były podejmowane, ale najpełniej przyjęły się w tworach powszechnie zwanych dzisiaj korporacjami.

 
To na początku – bo później okazało się, że stosują je z mniejszym czy większym powodzeniem także instytucje mylnie utożsamiane z władzą absolutną - na przykład administracje, a nawet niektóre lokalne samorządy. Do czego to doprowadziło? W skrajnych przypadkach, ostatnio miałem z takimi do czynienia, do kompletnego amoku, w którym urzędnik odpisuje mi, iż pieniądze pobrane ode mnie pod przymusem nie mają żadnego związku ze mną, czyli ofiarą - ergo ofiara ma siedzieć cicho i nie piszczeć.

Korporacja działająca w obszarze dowolnej produkcji czy zarządzania cudzym dobrem coraz częściej postrzegana jest jako twór charakteryzujący się skłonnościami zwykłego przydrożnego zbója. Dla którego takie pojęcia, jak „twoje”, „moje”, „wspólne” po prostu nie istnieją – wszystko jest „jego”, problem polega tylko na tym jak najprościej i zgodnie z tworzonym ad hoc prawem cudze dobro zawłaszczyć i zagospodarować. Twór wieloosobowy podobnie jak psychopatyczna jednostka, którą konstrukcyjnie przypomina, działa bez oglądania się na boki i zasady - bo klasyczny zbój wyjmował w celu „przeniesienia praw własności” pistolet zza pazuchy i dalej sprawa była prosta. Dobrze gdy tylko wziął - bo przecież mógł jeszcze zabić... Dzisiejszy „janosik” potrzebuje do tego stosownego przepisu, ustawy opracowywanej przez „kolegów”, rzecz o tyle bez znaczenia, że we współczesnym „państwie prawa” prawo tworzy kto wcześniej w bandzie rano wstanie i wie co komu ma służyć. I to według tych stworów jest alibi uzasadniającym to, co czynią...

Para-korporacja zaprogramowana jest na wyzyskiwanie innych dla własnej korzyści. To jedyny legalny zakres jej działania, zabarykadowany licznymi przepisami rangi co najwyżej gównianej, jakimiś powielaczowymi zasadami znanymi nielicznym. A jednak i tę granicę usiłuje się przesunąć… Stąd w wielu wypowiedziach współczesnych korporatokratów i urzędników pojawia się pojęcie „godziwego zysku”, uzyskiwanego na przykład ze sprzedaży mieszkań czy wynajmu miejsc parkingowych, wybudowanych przecież za publiczne pieniądze. I to jest mistrzostwo świata: pośród innych przedsiębiorców, inwestorów czy właścicieli nadal obowiązuje świadomość, że zysk w ich działaniach pojawia się albo i nie, na pewno zaś nie da się odgórnie zadekretować jako „godziwy”, czytaj duży i bardzo satysfakcjonujący. 

Jesteśmy zatem dla naszych samorodnych Dymitrów Samozwańców nie tyle istotami ludzkimi co z a s o b a m i ludzkimi. Dla ślepych moralnie wyżej wymienionych organizacji ludzie są narzędziami służącymi do generowania jak największego zysku. „…A owo narzędzie można traktować właśnie tak, jak się traktuję kawałek metalu - używa się go tyle, na ile ma się ochotę i wyrzuca się je, jeśli się go nie chce" - mówi Noam Chomski. I mimo, że postrzegam go jako lewaka i szkodnika – tym razem zdarzyło mu się powiedzieć prawdę. Zwłaszcza gdy w tym duchu da się dopowiedzieć: „…Korporacja jest przecież rozmyślnie obdarzona charakterem psychopaty: troszczy się wyłącznie o własny interes, jest niezdolna do troski o innych, amoralna i pozbawiona sumienia - jednym słowem nieludzka, a jej celem jest sprawić, by istoty ludzkie, z którymi ma do czynienia, czyli ty i ja, również stały się nieludzkie.[...]ideałem były by jednostki całkowicie wyzbyte wzajemnych więzi, nie dbające o nikogo innego[...]których wyobrażenie o samych sobie, ich poczucie wartości, sprowadzałoby się do kwestii, jak dużo wykreowanych przez reklamy potrzeb zdołam zaspokoić? …”


M.Z.