Zboczeńców latoś obrodziło...

Czasem dzieje się w świecie tekstów pisanych tak, że pozornie niewiele znaczące dla ogółu zdarzenia i fakty aktywują rozmowy o znacznie większej wadze. Zdarzało mi się to już nie raz – i pewnie będzie zdarzać jeszcze w przyszłości. Dyskusja, która wypracowuje albo zgodę, albo chociażby jakiś pozorny kompromis praktycznie już nie istnieje. Dzisiaj wyposażeni w broń ręczną i ciężką najpoważniejszych argumentów i tak nie przekonamy hunwejbinów strony przeciwnej o niczym – prowokatorom nie za to płacą, by dali się zgiąć, ale by zginali innych…

Państwo… To że wbrew zapewnieniom różnych rudych i namiestniczych „pokraków” politycznych nie zdało egzaminu nie oznacza wcale, że idea państwowości przeżyła się i lada dzień możemy ochoczo wstąpić do legionu niewolników jakiegoś innego, dobrze zorganizowanego tworu. Teoretycznie na takie dictum nie powinien znaleźć się ani jeden człowiek, który mógłby tu cokolwiek zanegować. A jednak… Przeczytajcie to:

„… Polacy nie potrzebują państwa, by żyć. Wszelkie państwa przez ostatnie 200 lat nas zawsze niszczyły, wyzyskiwały, grabiły, paliły nam domy, gnębiły podatkami, więziły i mordowały. A my istniejemy…”

Oryginał dostępny tutaj: http://polacy.eu.org/#/4042/sila-polakow/

Ręce „opadywują”? Co najmniej. Im więcej kto poświęci czasu na analizę tego tylko fragmentu tym łacniej dojdzie do przekonania, że to mógł napisać tylko i wyłącznie ktoś śmiertelnie chory, przy czym podstawowy składnik tej choroby, galopujący korwinizm, to dopiero początek diagnozy. Samo-rozwiniętej dalej, a jakże, w następujący sposób:

„…Inne narody i państwa mają silne uzbrojenie, mają bomby atomowe, rakiety do ich przenoszenia, satelity w kosmosie, myśliwce niewidoczne dla radarów, zdalnie sterowane uzbrojone drony, atomowe łodzie podwodne itp…, itd… - a my, Polacy, nie mamy tego wszystkiego. Dlaczego więc jeszcze żyjemy? Otóż naszą siłą są zmyślone, wirtualne, tkwiące w naszej wyobraźni okręty, rakiety, bomby, czołgi, karabiny, najlepsi na świecie piloci-dżentelmeni, naukowcy łamiący szyfry i przede wszystkim husaria na koniach ze złowieszczo powiewającymi skrzydłami! Naszą siłą są nasi nieżyjący bohaterowie narodowi - najodważniejsi na świecie. Naszą siłą są mity, naszą siłą jest niezłomny duch trwania w ułudzie!...”

I co teraz? Zaakceptować w ramach prawa do swobodnej wypowiedzi, posypać ogon solą, zrobić bolesny zastrzyk grubą igłą,  czy po prostu nawrzucać i kopnąć w dupę? Gdzie jest granica swobody wypowiedzi i kiedy zaczyna się brednia? Czemu prócz bliżej niesprecyzowanego zamówienia służą takie wypowiedzi, zresztą fałszywe już tylko dlatego, że równolegle toczy się intensywny proces obalania polskich mitów. A więc toczy się coś, z czym autor zdaje się nie zgadzać, patrz ostatnie zdanie cytatu. Więc na jakim ty świecie, GPS, żyjesz? Jaką logiką się posługujesz, umysłowy zboczeńcu? Jaką orientacją we współczesności?

Odpowiedzi co najwyżej letnie. Powiem więcej: największe jaja okazuje się mieć niejaka MałaWanda, która zboczkowi wali wprost: „…Waść się zreflektuj, jeśli mniemasz się Polakiem, albo wysów z portalu , w trymiga, albo komentarze merytoryczne wstaw!! Dobranoc. pane GPS :)…”

Nie relacjonuję dalszego ciągu, słusznie Mufti Turbanator powiada GPS-owi, że oto wyszło szydło z worka – i merytoryka legła w gruzach. Tu autorowi wpisu (głównego, nie komentarza!) chodzi o publiczne zdjęcie spodenek i pokazanie gołej dupki. Nieudacznik Naczelny tej bandy, niejaki Korwin Mikke, próbuje już któryś rok z rzędu stawiać przed sądem dowódców Powstania Warszawskiego – więc jak tu dorównać „Mistrzowi” jeśli nie opublikowaniem jeszcze większej banialuki? A publika widząc tę gołą dupę miast wymierzyć w nią solidnego kopa  ma okazać się „europejska” i podjąć dialog. Jaki dialog? Taki samo-zapętlający się, żrący czas i energię? Więc ja przynajmniej krótko: GPS, masz paskudny zadek, nie trafiłeś na forum pedałów, zakryj świństwo i zjeżdżaj gdzie indziej, tu ci nikt nie zrobi dobrze!

M.Z.