Politycznie?

Czemu ostatnio nic o politykach i polityce? Ponieważ nic takiego się nie zdarzyło, by to warto było poważnie analizować i omawiać. Odbywają się co prawda tańce towarzyskie w jakiejś politycznej remizie, jakieś panienki wdzięczą się i naprężają, chłopaki wychodzą i wracają już w innym towarzystwie – ale w istocie to nadal tylko remiza, nie Świat. Obietnice sztuczne jak sztuczne kwiaty, rano potwornie boli głowa, a połowa amantów nie będzie mogła sobie przypomnieć czy przygodne kochanki zdołały wykraść ich domowy numer telefonu, czy też i tym razem się udało.

Jest więc tak, że bezbarwny, ale z powodu szybkiej ścieżki kariery podejrzany, niejaki Wipler, zawraca głowę blogosferze już trzeci czy czwarty dzień. Jako obiekt rzecz  jasna, jakiś carewicz czy inny delfin… Dialogi oczywiście wkładają mu w gębę głównie dyżurni żurnaliści i blogerzy. Z kim to się nie skojarzy, podpisze sojusz i jak uzasadni brednię, że podwojenie liczny komorników uczyni Polskę szczęśliwą… Co w istocie może Wipler? Gówno może. Wykonuje swoje zadanie jak najstaranniej, ale to tylko marionetka, sznureczki prowadzą wprost od łapek i jęzora gdzieś w ciemność, manipulatora nie widać. Sakiewicz, licencjonowany „prawicowiec” od Gazety Polskiej coś tam bredzi o etosie Solidarności akurat w czasie, gdy ślad już żaden po micie nie pozostał. Dziennikarz Mazurek powoli szykuje się do procesu, który wytoczyła mu (a może tylko zamierza to uczynić?) jakaś Ligia, idiotka patentowana z PO, druga mądra inaczej po „damie” Thun, szczęśliwie delegowanej do Brukseli, gdzie za parę tysięcy euro miesięcznie dowodzi słuszności tezy, że gdy diabeł nie może wymyślić większej durnoty to baby poszuka. Mazurek tu oczywiście niewinny, wykonał swoją robotę demaskatorską jak najlepiej i chwała mu za to. Podejrzewam tylko, że z demaskacji prócz procesu nic dla autora i publiki nie wyniknie, panie w swej naturalnej politycznej nagości dość obrzydliwe i ludzie tego oglądać nie chcą. Przy okazji opisywania Francji przywołałem kiedyś bon mot, że oto kraina ta do dzisiaj najbardziej na świecie nienawidzi Amerykanów tylko za to, że chcąc uchodzić za pannę cnotliwą i piękną dwa razy w jednym dwudziestym wieku dała się kowbojom zobaczyć bez majtek i makijażu, przez co świat dowiedział się, iż to baba stara, próżna, brzydka i głupia. Z tymi wywiadami jest dokładnie tak samo…

To i parę innych jeszcze rzeczy i zdarzeń to jest proszę Państwa szum informacyjny, ersatz, który ma zastąpić prawdziwe życie polityczne. Oczywiście nie zastępuje. Bo co nam kroi prawdziwa władza nadal nie wiemy i pewnie nigdy się nie dowiemy przed premierą spektaklu. Wtedy rzecz jasna będzie już za późno, sala teatralna zamknięta i strzeżona, nikt nie wyjdzie przed czasem. W końcu nie po to wełniane barany zagania się do zagrody by je uwolnić, ale by ostrzyc do gołego…

M.Z.