INCYDENCIK TAKI MALEŃKI...

Rzecz istotnie incydentalna, znów dotyczy domu, w którym mieszkam. Opisuje zdarzenie, które miało miejsce z udziałem faceta dobrze mi (niestety!) znanego, wchodziłem z nim już w zwarcie kilka razy. I NIGDY ZE SWOJEJ INICJATYWY! Powinienem to jako skargę przesłać do kierowników Smoka Milusia – ale od kiedy otrzymałem odpowiedź od władz dzielnicowych na ostatnie swoje pismo skarżące (nie do nich zresztą skierowane) doszedłem do wniosku, który przenośnie należy opisać tak, że na członków ekipy Ali Baby nie ma sensu skarżyć się do ich szefa. Publikuję przeto rzecz na swojej stronie, jak wiem czytanej i przez administratorów. W formie, w jakiej wysłał bym pismo – gdybym był przekonany o słuszności tej drogi. Dzisiaj będzie już wprost: z imionami i nazwiskami. Bo oto, drogi adwersarzu, przyszywasz mi na siłę rzeczy, za które będziesz zapewne chciał mnie później oskarżać. NIEDOCZEKANIE!

„…Proszę Państwa!

Ponieważ dzisiaj, 30 października 2014 r. miałem nieprzyjemność spotkania z waszym pracownikiem, inspektorem budowlanym Zenonem Murawskim - składam oficjalną skargę na działania tego pana, sposób jego odnoszenia się do lokatora, tu siebie mam na myśli, sposób prowadzenia rozmów o charakterze „dochodzeniowym”. Poniżej powody skargi:

30.10.2014 około godziny 8.00 zawiadamia mnie pani z ochrony, nowa, nieznana mi bliżej osoba, że oto „jakiś pan z administracji żąda wydania klucza od pomieszczenia technicznego w podziemnym garażu”. Informuję ochroniarkę, że nie mogę wydać czegoś, czego nie posiadam. Ale że za 10 minut zejdę do pomieszczenia ochroniarzy i spróbuję sprawę wyjaśnić osobiście.

Po 10 minutach jestem na dole. W tym momencie ze schodów poziomu zerowego schodzi zażywny jegomość, sam Zenon Murawski, znany mi oczywiście ze swojej poprzedniej działalności i generowania licznych konfliktów. Poświęciłem mu ongiś jeden z wpisów na swojej stronie internetowej (marzec 2014) – czym jak sądzę zaskarbiłem sobie „dozgonną wdzięczność”. I zaczyna od razu: „Proszę wydać klucz od pomieszczenia technicznego!” Ja: „Niczego panu nie wydam, nie mam żadnego klucza do żadnego pomieszczenia, proszę w razie potrzeby zasięgnąć informacji na ten temat na przykład u dozorcy. A tak przy okazji – jaki jest powód, że kieruje pan nową ochroniarkę, osobę niezorientowaną, właśnie do mnie?” Z. Murawski bez wahania: „Ochroniarz poszedł tam, gdzie wie…”. Ochroniarka: „Co wie? Panie, to przecież pan kazał mi iść pod dziesiątkę!” Z. Murawski ogólnie, w powietrze, udając, że nie słyszy ostatniego zdania: „Tu, na tej tablicy były trzy klucze, teraz nie ma żadnego. Jak się nie znajdzie wywalę drzwi!”. Ja: „A wywalaj pan sobie co chcesz, pański problem, ja panu oświadczam, że mam już dość mianowania mnie winnym w sytuacji każdego zamętu, z którym pan sobie nie potrafi poradzić!”. Z. Murawski do ochroniarki: „Ja pani kazałem iść pod dziesiątkę?”. Ochroniarka: „A skąd wzięłabym ten pomysł? Ja nie znam tego gościa, nic nie wiem o jego kluczach…” Z. Murawski: „Pani zmyśla…” Ja:” Panie Murawski, widzę, że wchodzi pan w skórę inspektora dochodzeniowego, co gorsza pan chcesz nie zarchiwizować, ale wymusić jakieś zeznania, mam tego dość, wyjaśniaj pan sobie swoje sprawy z kim pan chcesz, ode mnie proszę się odwalić!”

Czy orientuję się w niektórych sprawach tego domu? Tak – o ile ktoś chce ze mną rozmawiać. O ile ktoś chce mi opowiedzieć swój problem. Czy mam klucze od wszystkiego? Nie mam. Jak Państwu wiadomo byłem kiedyś reprezentantem lokatorów, działałem dla ich dobra, skutecznie – niektórzy ufają mi do dzisiaj. Wiem również, że naszym administratorom te działania co najmniej się nie spodobały. A jednak nadal obiecuję każdemu mojemu normalnemu rozmówcy zachowanie poufności – i zawsze ją zachowuję. Nie ma żadnego powodu bym dzielił się tą wiedzą z kimkolwiek – zwłaszcza gdy arogancko domaga się jej osobnik obdarzony tak wielkim „talentem”, jak wasz inspektor budowlany. Moim zdaniem ktoś, kogo powinniście trzymać z dala od ludzi – bo napompowany niepojętym poczuciem władzy absolutnej nad rzeczami i ludźmi po prostu nie potrafi kontaktować się z otoczeniem. Powiem tak: widzi co mu się zdaje. I nie widzi tego, co JEST. Opisałem swojego czasu sposób, w jaki podjeżdżał „po pańsku” pod nasz dom, zresztą blokując wjazd do garażu na poziomie zero. Domyślam się, że opisanemu „panu i władcy” bardzo się to nie spodobało, podobno komuś musiał się tłumaczyć. Mam to w nosie.

Wnoszę zatem o zwrócenie uwagi Zenonowi Murawskiemu. Ja, niżej podpisany nie szukam zwady z tym panem. On ze mną tak. Nie przyjmuję do wiadomości, że ma nade mną jakąkolwiek władzę, że może powodować określone zachowania ochroniarzy wobec mojej osoby, wkręcać mnie w swoje chore wyobrażenia i domagać się rzeczy, których posiadania przeze mnie nie jest w stanie dowieść. Chce wywalać jakieś drzwi – niechaj wywala. Mam nadzieję, że pokryje koszty zamętu i późniejszej demolki. Z WŁASNEJ KIESZENI – NIE MOJEJ!

Marek Zarębski

(30.10.2014 r.)…”

M.Z.